Geen plezier meer in je werk hebben is een belangrijke reden dat mensen bij mij in de praktijk komen. Zo ook Joyce. Na een “het is nu of nooit”- gedachte besloot ze het roer flink om te gooien. En wat een sprookje leek draaide volledig onverwacht uit op slapeloze nachten. In korte tijd moest Joyce nóg een keer ontdekken welk werk aansloot op haar kwaliteiten en passie. Ik heb Joyce gevraagd of ze mee wil werken aan een interview en zo haar verhaal wil delen. Dus heb jij geen plezier meer in je werk? Staat angst veranderingen in de weg? Laat je inspireren door het verhaal van Joyce.
Vertel eens Joyce, wat heb je gestudeerd en hoe ben je gestart in je loopbaan?
Ik heb eerst MBO-SPW (sociaal pedagogisch werk) gestudeerd en ben daarna in de kinderopvang gaan werken. Later heb ik mijn kennis aangevuld met HBO Pedagogiek (Tilburg). In totaal heb ik maar liefst 19 jaar in de kinderopvang gewerkt bij dezelfde organisatie. Ik heb altijd al een groot hart gehad voor kinderen en heb daar met veel plezier gewerkt.
Na een aantal jaren kreeg ik steeds meer de behoefte om gehoor te geven aan mijn ambities. Ik had het gevoel niet het maximale uit mezelf te halen. Ik had tenslotte ook nog mijn HBO gehaald dus wilde ik graag een vervolgstap in mijn loopbaan maken. Toen heb ik mijn interesse voor de functie van locatiemanager uitgesproken. Kort daarna deed de kans zich voor en ben ik zeker nog twaalf jaar actief geweest als locatiemanager.
Waaraan of hoe merkte je dat je niet meer op je plaats zat?
Omdat ik al 19 jaar bij de organisatie zat, merkte ik dat bepaalde dingen zich steeds herhaalden. Ook maakte ik me druk over zaken waar ik eigenlijk geen invloed op had terwijl ik wel de behoefte had om er invloed op uit te oefenen. Ondanks dat dit wellicht niet bij mijn functie hoorde. Achteraf gezien zie ik dit als een signaal. Ik was zoekende. Haalde ik er nog genoeg voldoening en waardering uit? Past dit nog bij mij in deze levensfase? Er moet echt iets gebeuren dacht ik. Ik werd bovendien 40 jaar en dacht, het is nu of nooit!
Wat maakte dat je ook echt over ging tot actie?
Door veel gesprekken te voeren met goede vrienden. Ook nam ik regelmatig tijd om deze vragen voor mezelf te beantwoorden:
- Waar ben ik nu echt goed in?
- Waar krijg ik energie van?
- Waar houd ik eigenlijk van?
Gedurende dit proces werd mij duidelijk dat de luchtvaart steeds meer mijn interesse kreeg. Ik ging graag naar een vliegshow en sleepte dan het hele gezin mee. En waarschijnlijk was ik diegene die er het meest van genoot. Ik heb er altijd al een zwak voor gehad. Al dan niet aangestoken door mijn vader destijds. Daarnaast is een goede vriend van mij piloot en is het erg leuk om over een gedeelde interesse te praten en informatie te verzamelen.
En toen?
Het vliegen ging niet meer uit mijn hoofd en toen heb ik KLM zeker vijf brieven gestuurd. Daarin gaf ik aan hoe graag ik kinderen wilde begeleiden bij het maken van lange afstandsvluchten. De functie bestond nog niet dus leek het mij een goed idee om die te creëren. De vijf vriendelijke mailtjes van recruitment maakten me duidelijk dat functies creëren niet zo gangbaar was. Beter kon ik solliciteren op concrete vacatures op de website.
Tja, ik kreeg die blauwe familie maar niet uit mijn hoofd en besloot toen deel te nemen aan de sollicitatieprocedure voor stewardess.
Dat is een behoorlijke switch. Welke gedachtes gingen er toen door je hoofd?
Haha, echt een wervelstorm aan belemmerende gedachtes zoals:
- Ga ik er niet teveel op achteruit qua salaris?
- Ga ik hier voldoende uitdaging in vinden op de lange termijn?
- Ben ik niet te oud (40 jaar) om stewardess te worden?
- Nemen ze mij wel aan?
- Kan ik die switch wel maken ten opzichte van mijn gezin?
- Mis ik mijn man en kinderen niet teveel als ik lang van huis ben?
- Wat voor effect zal dit hebben op ons gezinsleven?
Wat heeft je over de streep getrokken om toch te solliciteren?
Goede gesprekken met mijn man en kinderen, want zonder hun steun zou het sowieso niet lukken. Dat het een goede keus was merkte ik toen ik voor mijn eerste job interview op Schiphol zat. Ik voelde de energie gewoon weer stromen. En werd helemaal blij dat ik daar nu toch écht zat. Losgekomen van de kinderopvang en klaar om de wijde wereld in te trekken en mijn hart te volgen.
Is er een belangrijke gebeurtenis in je leven die van invloed is op de keuzes die je maakt?
Zeker. Het overlijden van mijn vader was zwaar. Ik heb daar veel verdriet van gehad. Daarna heb ik me bewust voorgenomen om maximaal van het leven te genieten en me niet teveel te laten leiden door angsten waarvan niemand weet of ze juist zijn.
Hoe is je eerste half jaar vliegen gegaan?
KLM heeft een heel mooi inwerktraject waardoor ik zelfverzekerd het vliegtuig in kon stappen. Ik kreeg een keurig uniform aangemeten en daarnaast nog wat aanvulling zoals een KLM pyjama om tijdens het werk in te slapen als we “af mogen”; onze verplichte liggende pauze. Nooit geweten dat dit zo ging.
Ik had me nog nooit ergens zo thuis gevoeld. In het eerste half jaar heb ik zoveel mogen zien; van Colombia naar de USA tot aan Shanghai. Wauw, wat heb ik veel mooie mensen mogen ontmoeten en gave dingen gedaan.
Tot maart 2020. Ik was goed een half jaar aan de slag en toen kwam corona. En helaas, ondanks de perfecte match gold ook bij mijn blauwe familie dat tijdelijke contracten niet verlengd werden. En dat had ik dus.
Alsof de grond onder mijn voeten verdween. NEE!, dacht ik. Wat moet ik nu dan gaan doen? Had ik net mijn passie gevonden en nu is het sprookje en avontuur alweer voorbij? Ik zat echt even behoorlijk in zak en as en zag even geen reële baanopties voor mij.
En toen?
Toen ben ik bij jou een loopbaanbegeleidingstraject aangegaan. En wat bleek? Er kwamen toch ook weer andere mooie ideeën, behoeftes en talenten naar boven. Zo ontdekten we dat ik ook een passie heb voor coachen. En natuurlijk kwamen ook de volgende beren weer op de weg:
- Ik heb geen coachopleiding.
- Coachopleidingen zijn duur.
- Moet ik dan ook voor mezelf beginnen?
- Hoe begin je een eigen bedrijf?
- Hoe kom ik dan aan klanten?
- Wie zijn eigenlijk mijn klanten?
Je adviseerde me om meer uit LinkedIn te halen en meer gebruik te maken van mijn netwerk. Ik ben actief mensen gaan benaderen die het werk deden waarvan ik dacht dat ik het ook wel leuk zou vinden. Ik heb vragen gesteld over hun werkdag, hun missie, de mooie en minder mooie kanten van het werk. En ik heb een aantal mooie tips en adviezen gekregen.
Dit netwerken leverde mij een sollicitatie op bij De Arbodienst als Praktijkondersteuner Bedrijfsarts. Er was een goede klik. Ik zag daar mogelijkheden en wilde ook heel graag weer aan het werk. Ook ben ik me gaan verdiepen in coachopleidingen. Kort na mijn start bij De Arbodienst ben ik ook gestart met de coachopleiding NLP embodied leadership.
Wauw Joyce, wat een ontwikkeling heb je doorgemaakt in een korte tijd
Ja hé? Weet je, eigenlijk zat ik best wel op mijn plaats bij De Arbodienst. Maar toen belde KLM. Of ik weer terug wilde komen bij de familie😁. Mijn hart zei JAAH! en maakte een sprongetje. Terwijl mijn gedachtes zeiden; zou je dat nou wel doen? Je zit toch goed nu? Je snapt het vast; er kwam weer een heleboel JA MAAR op tafel. Toch koos ik er ook deze keer voor mijn hart te volgen en terug te gaan naar “de blauwe familie”.
Wat heb je geleerd het afgelopen jaar?
Dat het belangrijk is om keuzes te maken en knopen door te hakken. Want dat geeft energie. Bovendien wil ik geen spijt hebben van dingen die ik niet gedaan heb. Ook belangrijk is het besef dat waar een deur dicht gaat er elders weer een deur opengaat. Daar mag je best op vertrouwen.
Heb je nog tips en adviezen voor anderen die geen plezier in hun werk hebben?
Probeer eens met een andere bril naar jezelf en de toekomst te kijken. Zoom eens even uit op jezelf en vraag je af: waar word ik nu echt gelukkig van? Wat geeft mij energie? Ga op pad en praat met mensen. Blijf niet alleen zitten met je gedachtes maar zorg ervoor dat je een sparringpartner hebt. Dat kan een goede loopbaancoach zijn of een goede vriend. Of als je echt geluk hebt allebei tegelijk 😉.
Geef een reactie